تأثیر مشاوره زوجی امیدمحور بر دلزدگی و سازگاری زناشویی زوجین نابارور شهر اصفهان

هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر مشاوره زوجی امیدمحور بر دلزدگی و سازگاری زناشویی زوجین نابارور بود. این پژوهش یک مطالعه نیمه آزمایشی با استفاده از گروه کنترل و طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری بود. نمونه آماری شامل 32 زوج نابارور بود که به شیوه نمونه¬گیری مبتنی بر هدف از بین مراجعه کنندگان به مراکز ناباروری شهر اصفهان انتخاب و به طورتصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش (هر گروه 16 زوج) جایگیری شدند. سپس گروه آزمایش در 7 جلسه مشاوره زوجی امیدمحور شرکت نمودند. هر دو گروه، مقیاس تجدید نظرشده سازگاری زناشویی(باسبی، 1995) و مقیاس دلزدگی زناشویی(پاینز، 1996)را در مراحل پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری(یک ماه پس از اختتام جلسات) تکمیل نمودند. به منظورتجزیه و تحلیل داده ها، تحلیل کوواریانس چندمتغیری کارگرفته شد. نتایج به دست آمده نشان داد که در مراحل پس آزمون وپیگیری، در میانگین نمرات سازگاری زناشویی، دلزدگی زناشویی و ابعاد آن(فرسودگی جسمی، هیجانی و روانی) بین دوگروه آزمایش و کنترل تفاوت های معناداری وجود دارد. یافته های این پژوهش تأثیر مشاوره زوجی امیدمحور بر دلزدگی و سازگاری زناشویی زوج های نابارور را تأیید نموده و قابل استفاده در برنامه¬ریزی برای مشاوره و روان درمانی زوج های نابارور است.